yolda gidiyorum simdi takmisim kulakliklari da . kafatasimi delip gecen sicakliga bile eyvallah demisim. ilerde iki tane kopek goruyorum. biri buyuk biri kucuk oynuyorlar birbirleriyle. yanlarinda da baba anne ve cocuklardan olusan daginik bir topluluk goruyorum. kopeklerin ne kadar tatli oldugunu dusunurken baba kisi ayagiyla kopegi itekliyor. sok oluyorum. lan napti o kopek sana be ne yapti yani uslu uslu bir kosede oynasiyorlar sana ne oluyor. onlarin mutlulugundan ne istiyorsun. gitmiyor kopek daha kavrayamamis o adamin neler yapacagini kurege uzaniyor ya uzanmakla kalmiyor kuregi aliyor ne yapacagiki sasiriyorum tabi ben bu sira kalakaliyorum kulakliklari cikarip neyse kopek gidiyor artik bi yerine bi sey olmadan gidip canini kurtardigina emin olup bi kac ters bakis atmakla yetinip gidiyorum. demek istedigim nefret eden insanlarin da hakli yonu var ama insanlardan nefret etmek sizi o babaya donusturmesin. icinizdeki sevgiyi oldurmeyi ilk tercih olarak secmeyin hic bir zaman.
