Ebû Davud Muhammed b. Süleyman b. ishak b. el-Ezdî es-Sicistanî, h. 202 senesinde Sicistan’da doğmuştur.
ilk tahsilinden sonra Nişabur, Kufe, Horasan, Arabistan, Mezopotamya, iran, Suriye ve Mısır’a ilim yolculukları yapmıştır. H. 275 (888) senesinde Basra’da vefat etmiştir.
Ebû Davud bir çok eser vermiştir. Bunların en meşhuru fıkıh konularına ait hadislerden oluşan Sünen’idir. Onun eseri hadis edebiyatı içinde oldukça önemli bir yere sahip olan Sünen türünün ilki kabul edilmektedir. 500.000 hadis içinden yirmi yılda seçilmiş 4800 hadisten meydana gelmiştir.
Ebû Davud “Akıllı kimse için bu hadislerin dört tanesi bile yeter.” demiş ve bunları şöyle sıralamıştır: “Ameller niyetlere göre değerlendirilir”, “Gereksizi (mâlâyânî) terk etmesi kişinin îman olgunluğundandır”, “Kendi nefsi için istediğini Müslüman kardeşi için istemeyen olgun mümin olamaz.”, “Helal de bellidir, haram da.”
Ebû Davud her konuda en kuvvetli olan hadisleri zikretmiştir. Hadislerin muhtelif rivayetlerini de vermiştir. Hadis alimlerinin ittifakla terk ettiği hadisleri eserine almamakla beraber; fıkıh alimlerinin delil olarak kullandığı bazı zayıf hadisleri alırken kusurlarını göstermiş, sahih olarak bildiği hadisler için ise herhangi bir açıklama yapmamıştır.
Sünen, zaman içinde bütün mezhep mensuplarınca okutulmuştur.
