uzun zamandır duyduğum en güzel haber bu adamın beşiktaş'a geri dönmesi haberidir.
eskiden hayatım futbol kafasında takılan biriydim. 7-24 beşiktaş'la yatıp kalkardım. rakiplerin transferleri üzerdi, derbi kayıpları, şampiyonluk kayıpları yıkımdı. zaman içinde büyüdük, ailevi kayıplar, iş güç girdi, olgunlaştık gitti.
ama bazı şeyler hep içindedir. rakipler güzel transferler yaptı. fakat samimi kanaatim şudur ki 2002 yılında pascal beşiktaş'a geri döndüğünde nasıl sevindiysem bu adama da öyle sevindim. ve şu an takıma messi gelse bu kadar mutlu olmazdım.
kazanmak için oynama mantalitesini uzun zamandır sildim kafamdan. hayatın ne kadar kısa olduğunu babamı kaybettiğimde gördüm. ufak şeylerden zevk almayı öğrendim. ve ben vodafone arena'da boğaza karşı takımımı izlerken, sahada o adamın trivela'sını, rabona'sını gördüğümde aldığım zevki gelecek hiçbir kupadan alamam.
daha birkaç ay öncesinde geçmiş videolarını izleyip, duygusallaşıp, böyle bir adamı biz canlı izledik ulan dediğim adam bugün geri dönüyor. açıkçası şu takıma gelecek tüm transferlerden daha çok mutlu edeni budur.
budur abi benim beşiktaş'lı mantalitem. yıllar önce seba başkanı akaretler'de evinde ziyaret etmiştik. bize buzdolabından çikolata getirmişti, elleri titriyordu. "arkadaşım şampiyon olur muyuz başkanım" dedi.
seba ise "bazı şeyler şampiyonluktan daha önemlidir, ben beşiktaş formasını, amblemini gördüğümde heyecanlanıyorum. o takım tünelden gelirken heyecanlanıyorum. bu daha önemli" demişti.
fakir edebiyatı mı dersiniz, 4937902. büyük mü dersiniz, koymuyor abi. hayat dediğin 3-5 nefesten ibaret, aslolan da nefesini kesen anlar. ben mutluysam senin dediğin bana yalova kaymakamı.
siz kupaları alın, bana oğluma gözlerim parlayacak anlatacağım anlar, hatıralar kalsın.
cigano'm benim, gelde yine kes nefeslerimizi o muazzam hareketlerle, yaz yeni hatıralar, bu yeter.
