yarışmada birinci olduğunu sözlükteki entrylerden anladım. peşi sıra entryler döşenince bir bakayım dedim. ne iğrençliktir ne demodeliktir. sadece çocuğa kızmadım. bu yoğun kapitalizm dokulu ekranlarda arz-talep meselesi. izlemezsen ekrana çıkamaz. acun ılıcalı yapımları izleyen ahmaklara acıdım. çünkü onlar bu ve bunun gibi kişileri bir yere getiriyor. hem hiç kaçırmadan izliyorsunuz hem de "aaa şöyle", "aaa böyle" deyip kıvranıyorsunuz.
örnek olarak acun ılıcalı'yı almak istediğini söylüyor. ekranda alkış kıyamet. ak acun abisi hangi boş kafanın ideali değil ki? ekranın büyüsü iyi ve doğru olarak bu insanları işaret ediyor. yoksa okuyan, araştıran ve ülküsü/hayali/davası/ideali için zorluklara göğüs gerip icabında hayatıyla bedel ödeyenler örnek alınacak değil ya! neo-liberalizmin kendisi ve ekran sahibi çocukları bu duruma izin veremezdi.
jüride;
tornistan ve bir o kadar oportünist eser abisi (bkz: eser yenenler/#28476820)
yetenekten anladığın iddia edilen özgü namal ablası
ve anlamsız şarkıların pop ikonu olup örnek olarak sunulan murat boz abisi katıla katıla gülüyorlar. eee reyting, para, bir yerlere gelme hırsı. eleştirel düşünme ve analiz olacak değil ya!
ülkenin büyük bir kesmi zevksizlikten ve zekasızlıktan kırılıyor. üstelik arsızca ve giderek yozlaşarak.
espri çalma mevzusu kendi karakteri ile alakalıdır. çünkü o ve onun gibiler üreterek değil; tüketerek var olur. sözlük kültürünü ve o mecraları bilmeyenler ilk defa duymuş gibi gülebilir ve yapılanları orijinal sanabilir. ezcümle, yeteneksizsiniz türkiye hem de boş bir cahillikle! tiksizniyorum bu tür insanlardan.
