bir çiçek almıştı geçenlerde ne kadar geçtiğinden emin değildi, arada bir su ve her akşam onca dert yüklüyordu bir arkadaş gibi bir kardeş gibi bir eş gibi açıyordu içini döküyordu bazen de sevgi gösterisinde bulunuyordu. en sonunda kurudu çiçek döktü yaprağını bir çiçeği intihara sürükleyen dert insanda depresyon dışında bir şey yaratmıyordu. bu yüzden mi ölmüştü yazarlar şairler çok incelip çiçek olmaya çalıştıkları için?
