Buyumek denen olgunlasmak denen seyin kesinlikle sonu yok. Icerigi de kapsami da buyudukce buyuyor acilarin. Hic akla gelmedik detaylarin oyle manasi oluyor ki bir koltuga cokup kaliyorsunuz oylece. Yillarca emek verip gozunuz gibi baktiginiz koca bir agac yigininin tek bir kivilcimla yok olmasi gibi. Oylece,bir anda. Saygi denen seyin sevgiden onemli olabilecegini de goruyorsunuz. Bazen en yakininizdaki insanin sevgiden cok saygi gostermesi gerektigini anlayabiliyorsunuz. Oylece, cok basit bir hareketle yok sayilmak ve yaninda gelen onlarca sevgi sozcugunun yerine ufak bir hareketle saygiyi hissedip sessizce oturmaya muhtac kalabiliyorsunuz. Yazik ki buna ekmek su gibi ihtiyaciniz oluyor. Kirmizi cizgilerinize basilmasin, asgari saygi gosterilsin diye ruhunuz parcalaniyor ne yazik ki bu saygiyi en sevdikleriniz dahil kimse gostermiyor. Sizi aptal beklentileri ve aptal ihmalleriyle zihnen bir koseye sikistirip kendinizi bok parcasindan hallice hissetmenize neden olurlarken gunler oylece geciyor. Bir ayip daha unutuluyor. Bir iliski daha ayakta tutuluyor. Fakat insanlar kendilerine karsi sessiz de kalinsa, avaz avaz bagirilsa da bildigini okuyor. Kimse degismiyor. Bunu bunca yilin sonunda en yakinim vesilesiyle anlamis olmaktan ve bu farkindaligin dogum gunumde gerceklesiyor olmasindan dolayi gulebiliyorum sadece. Disari cikip benim 22. Yasimi iliskimizin 7. Senesinde kutlayacaktik ama benim zihnimde ilk defa var olan aptal dogum gunu hevesi ne yazik ki gerceklesmeyecek gün itibariyle.
Insanlar dinleyin. Benim canlarini gereksizce yaktigim kisiler de oldu evet. Fakat yaktiklarimin on kati kadar insan tarafindan yandi canim. Ben epeyce gecmiste biraktigim hatalarimin bedelini cekmeden onurum, namusum ve emegimle bir hayat surmek istiyorum. Insan olmam yeterli. Beni sevmenize gerek yok. Fakat saygi duymaniz gerekiyor !
