eski hesabımı sildirdikten uzun zaman sonra tekrar sözlüğe döndüm. biraz can sıkıntısı biraz belki okunabilecek yeni yazarlar vardır umuduyla bastım üye ol butonuna. gerçekten de çok az olsa da kaliteli yazılar çıkaran yazarlara hala rastmak mümkün ama sözlük bugün anasayfaya random getirdiği en beğenilen entrylerle beni dağıttı yine. onun entrysini çaaat diye çarptı suratıma. bir süre bu bir şaka filan olmalı diye düşündüm fakat değilmiş. unutmaya başladığım kadının yazısını nasıl vicdansızca kodlanmış bir site insana hatırlatır ki?
o andan sonra aklıma burada tanıştığım flört ettiğim fakat hiç onun gibi sevemediğim bir iki kadın geldi. üstelik benden gerçekten hoşlanıyorlardı. hele bir tanesi ne kadar ödün vermişti kendinden. acaba onlara da aynısı olmuş mudur diye düşündüm ve onlar adına üzülürken kendime kızıp nefret ettim. neden insan hep onu sevmeyenleri sever ki? sevemediğim için onları daha fazla oyalamak istemediğimden bahanelerle uzaklaştırmaya çalıştım kendimden. acaba o da mı öyle yapmıştı? belki o da beni sevememişti ve bunu anlayamamış yada anlamak istememiştim. en çok bunun düşüncesi üzdü beni galiba.
şimdi o ayrılığa bakıyorum da birbirine uzak iki kişiliğin belki de sadece uzak olması gerekiyor diye düşünüyorum. senin onu sevdiğin kadar sevemeyecek, senin için bir şeyleri göze alamayacak insanlar için üzülmek sanırım büyük bir aptallık. en büyük aptallığım da bu sanırım.
evet sözlük, güzel sözlük. allah belamızı verecek bir gün ve biz kurtulacağız bu sorulardan.
