Ama tam 5.000.000$ da bakiyem vardı. Aman Allahım!! hemen tefeciye borcumu verdim. Amcanın borcunu verip mezarını gümüşten çevirdim. Bakkala kalan borcu verip evi sattım. Mahalledeki tüm evleri yıktım. Yerine daha iyi evler rezidanslar diktim. Kral dairesinde ben kalıyordum. Bilgisayarı değiştirdim hayatımı yeniledim. Kapı çalmasıyla irkildim gelen eşimdi. seni çok özledim, seviyorum vs konusmaya başladı.
- Siktirgiitt haaahaahaa deyip attım evden onu. Evet daha iyi bi hayat vardı. Zengin gibi yaşadım. Kendi klübümü kurup robbeni transfer edecektim. Parayı az bulup gelmedi piç ama olsun. O zaman anladım kidaha çok para lazım. En kral mekanlara gidip en kral karıları götürdüm ama hala mutsuzdum. Artık mutsuzluğum evden dışarı adım atmamaya kadar ilerledi. Babam aklıma geldi. Aradım, bulamadım. Ölmüştü... Annemden sonra oda bıraktı beni. Param vardı ama zengin değildim. Rezidansı ve klübü sattım. Kısacası herşeyi sattım. Artık sade hayat vardı önümde ohh mis. Az parayı kendime ayırıp gerisini hayır kurumuna bağışladım. Yıllar sonra öğrendim amca dediğim milyonerin gerçekten amcam olduğunu...Yıllar sonra öğrendim babamın benim adımı diyerek öldüğünü...Zenginlik dediğimiz şey sevdikleriniz hayattaysa büyüktür. Fazlası nankörlüktür dostlarım...Teşekkür edin yanlız olmadığınıza veyahut yanlız olduğunuza..!!!Ben varlayokarasii yeni hikayelerle görüşmek üzere esen kalın...
