Çocukluğumuzun vazgeçilmez oyunlarından birinin meşhur sözleridir.
çocukken ne edepsiz sarkılar söyluyormuşuz meğer. Hiç bir anne baba da çıkıp, evladım ayıp, cıss , kaka dememiş. Sevgili ailem; sizi burdan kınıyorum.
'kutu kutu pense' Küçükken kutu bir organımızdı halbuki. Hem de pek bir mühim organımız..
'elmamı yerse' Elmamı yesin ne lan? aklıma ilk adem'in yediği meşhur elma geliyor.
ayrıca (bkz: Elma değil ayva)
'arkadaşım ali/ayşe arkasını dönse' Burda ayşe arkasını dönerse günah olur. Ali dönerse...
onu hiç hesaba katmıyoruz. Çok fena olur..
Yani bu el ele tutuşup, zıplayarak, pür neşe oynadığımız oyun, aslında +18 olup, hepimizin fiziki ve ruhi gelişimini etkilemiştir.
