En doğrusudur. Benim dayım. babam yerine koyarak sevdiğim dayım. beni en iyi anlayan insan. kanser oldu. ama tedaviyi reddetmedi. ameliyat oldu önce. geçti dedik. her şey güzel oldu yoluna koyuldu. sonra bir sene sonra akciğerler su topluyor dediler. sırtı ağrıyordu. ve bu ağrı hiç geçmiyordu. sadece yavaşlıyordu. ömrünün sonuna kadar bu ağrıyla yaşamak zorunda kaldı. geceleri uyku haram olmuştu. sonra meğersem akciğer de tekrar hortlamış kanser. bu sefer daha kötü. kötü huylu. hastalık ilerlemiş. ilaç tedavisi verdiler. 30 bin liralık mı neymiş ücreti. devlet sigorta ile karşılattı. ilacı her aldığında dahada kötü oluyordu. hızlı kilo veriyordu. yüzünün her tarafı sivilce olmaya başlamıştı. gittikçe kilo verdi. ağrılar artarak devam etti. sonra ağrı bandı diye bir şey keşfettik. ağrıyı yok ediyordu. ama morfindi işte. gittikçe arttı hastalık. böbreklerden, göze yüze cilde kadar bulaştı. vücudunda yaralar çıkmaya başladı. kafasında yüzünde ceviz büyüklüğünde şişlikler yaralı şişlikler oluşmaya başladı. ama biz halen iyileşecek ümidi ile. doktorlar ümidi kesmiş haberimiz yok. en sonunda yatağa bağlı kaldı. bilinç yerinde ama ayağa kalkacak hali yok. sonra hastaneye yerleştirdik. genel yoğun bakıma. ve bir hafta sonra da kaybettik. dayımla aramda ki ilişkiyi benden başka kimse bilemez.
ilaç ayağı hikaye. sürekli yeni bir ilaç çıkıyor. ve onları denemek için insanları kullanıyorlar. o sivilceler gözüktüğü zaman o ilaç derhal kesilmeliymiş. ama şerefsiz doktor ilacı vermeye devam etti. dayım gözümüzün önünde eriyerek gitti. daha 35 yaşında. hayatının ikinci yarısına henüz yeni girmişken. arkasında kendini seven binlerce öğrencisini binlerce sevdiğini ve bizleri bıraktı. huzur içinde yat dayım.
