daha önce de denemiştim uzaklaşmayı. kendi mahallemden, sokaklarımdan, okulumdan, arkadaşlarımdan, sevdiğimden... beni kendine bağlayan, kendini sevdiren her şeyimden... uzaklaşırsam mutlu olurum sanmıştım. yanılmıştım.
şimdi şehrimden uzaklaşacağım. biliyorum, mutluluk yine çok uzak. nereye gidersem gideyim hep bir sahtelik çıkacak karşıma. hep bir anlamsızlık ya da tam tersine eskiye dair anlamlar, eski günlerimi hatırlatacak olan detaylar... özlemlerim çıkacak. geride bırakamadığım, 2 ilçe uzakta da 10 ülke ötede de karşıma çıkan özlemlerim belirecek yine gözlerimin önünde.
hayata dair içimde beliren son hayallerim yahut mutluluklarım ulaşamayacağım yılların uzaklığında. yani problem uzaklaşmak ama çözümü uzaklaşmak değil.
bir şeyler umut edebildiğim günler gideceğim tüm mesafelerden uzak.
