hayatında çok nadiren çabucak uykuya dalabilmiş bir insan olarak benim için normaldir. uyuyamam ben, özellikle de sıkıntılı, zor zamanlarımda.
evet efendim benim depresyonlarım uykularıma vurur.
öfkelerim, acılarım bütün kötü şeyler.
zaten dedim ya uykuyla ilgili problemlerim var; kolaycacık uykuya dalan, dalabilen insanlar kadar illet olduğum başka bir şey yoktur.
sakinleşemeyenlerdenim ben.
düşünmeyi bırakıp uykuya dalamayanlardan bir de.
insanların yarısını alıp derin bir uykuya daldığı sakinleştiriciden üç tane içip de yine de morpheusun alemine geçemeyenlerdenim.
abartarak mı yaşıyorum, bilmiyorum.
ama git gide olağanlaşıyor uyuyamamak ve ben duruma da alışıyorum.
