insanların gün içinde yaşadıkları olayları, hissettiklerini günlük periyodlar halinde kağıda dökmesi.
Ben bundan taraf değilim. Bana göre insanın yazılıyorsa iç dünyası yazılmalı. Kendi kaleminden... Zamana şartlamadan...
Herkes yazmaz cevherini. Çoğusu gizlemek, saklamak ister. Sanki büyüsü varmış da biz okuyunca kaçacakmış gibi, bi daha hiç cevheri olmayacakmış gibi, eksikleşecekmiş gibi hisseder.
Herkes yazamaz içini. Elleri kaleme gider, kalem kağıda dokunur. Ama sırf süs için. içinden çok, süsü mühim olur. içini dökmektense, okununca hayran kalınacak ürün sunmak ister. Kalem kağıda makyaj yapar. Hazinesi yine içince kalır. Süsü dışında.
Kimileri yazar. Sonsuzluk gibi işler, düğüm düğüm bitirir çıkmazı. Tüm çıplaklıyla anlatır dünyasını evrenini uydularını. Hisseden hayran kalır. Bilen gözünü alamaz.
Yazmak büyük lüks. Yazdırandan Allah razı olsun. Bizden de.
