çünkü mutlu olmayı bizim dışımızdaki her şeye bağlı kılıyoruz. etrafımıza çizdiğimiz çemberdeki her nokta önemli iken merkez olan bizi önemsiz kılıyoruz, yarı çap büyüdükçe kendi çapımızda daralıyor, yıkılıyoruz..
o gelirse mutlu olacağım..
sınıfı geçersem mutlu olacağım..
ailem, bisiklet alırsa mutlu olacağım..
üniversiteyi kazanırsam mutlu olacağım..
o işe girersem mutlu olacağım..
ev alırsam..
dağa çıkarsam..
evlenirsem..
yarın öbür gün ölüp gideceğim umrumda mı ? deniz kokusunu içime çektiğim için , çayımı sıcak içtiğim için mutlu olmadan, olamadan yitip gideceğim .. kimin umrunda?
