11. sınıfın başında "işte aradığım ders, işte aradığım adam, işte benim kurtuluşum" diye sevinmiştim. bir anda bu sene çok çalışkan olacağımı, çok daha sorumlu bir insan olacağım düşünmüştüm. heyecanlanmıştım. en sevdiğim ders gözüyle bakmıştım. ilk 3 hafta güzel geçmişti. sonra ne kadar boş bi ders olduğunu fark ettim. derse olan ilgim azaldı. hayal ettiğim dersi görememiştim. yine iyi yanları vardı ama artık iki saat boyunca yatabileceğim ders gözüyle bakmaya başlamıştım.
hocaya filozof gibi adam diye bakıyordum sonra kendini filozof sanıyor diye bakmaya başladım. güzel konuşuyordu başlarda sonra ne kadar boş konuşuyor demeye başladım. saçma sapan örnekler veriyordu lan harbiden. en seveceğim hoca sanmıştım hiçte öyle olmamıştı.
