Ben de bunu yapmayı düşünüyorum. Yavaş yavaş yaklaşıyorum sona. Bitiyorum çünkü. Ölmüş gibi hissediyorum. Mesajları, numarayı, resimleri silsem, ona yazdığım ama hiç gösterme cesaretim olmayan o şiirleri yaksam, sayfalarca yazdığım mektupları yırtıp atsam, sevecek başka birini bulsam ve onu çok sevmek istesem, onun için işkence gibi olduğumu, nasıl kalbime dokunduğunu, nasıl sevdiğimi unutabilir miyim? Bu acı biter mi artık? Beni deli eden yakıp kavuran günden güne büyüyen bu acı biter mi? Peki gözyaşları? Anıları yok edince geçmişi unutuyor mu insan?
