Münacaatlar okudum bir zaman. Her bir harfe binbir keder isabet eden.Her nefesine binlerce hüzün saplanan şairlerle konuştum.Derin ırmaklardan geçtim,kayalıklar vardı senden uzak,insanın hikayesi neydi bilemedim.Bir karanlıktı aydınlığını aradım.Bıraktığın bir kaç parça mum ile gözlerimi kör edecek aydınlığı umdum.
Hata ettim bir zaman.isyan ettim.Düştüğüm kuyuların duvarları nisyanla lekelenmişti.Bir ip aradım,nasırlı ellerim tırmanmak için şehvetle sarılacaktı bulsaydım ah.
Seher vakitleri in-cin uykudaydı.Ben ins'i ve cinn'in sahibine yakardım.
Bazı geceler duydum sesini.En mahrem en gizli en ağır karanlıkta bana titrek ışıklarla bir yol çizildiğini uykulu gözlerimle müşahade ettim.
Müşahade ettim kaderimi.Milyarlarca yılın ardından bana ayırdığın,beni bir kaç nefes sahibi kıldığın o ömür denen gurbete. Şahitlik ettim karanlığa ve buyurduğun aydınlığa.
Yıllar geçip gitti.Zamanla ve mekanla zincirlenen her insanoğlu gibi öylece akıp gitti yol.Bilmiyorum neredeyim, ne yapmaktayım, bu insanlar kim? New york neresidir, Şam neresidir,istanbul neresidir? Kurtuba'nın saraylarında bir gözüm.Bir gözüm peygamberlerin yenildiği doğudadır.
Bilmem doğu neresidir batı neresidir.
Annemin yüzü niçin ömrüm boyunca çakılıp kalmaktadır zihnimin odalarına. Niçin bir vicdan sahibiyim, kahrolası bu yastık neden her gece yüzümü kıyasıya alabildiğine yumruklamaktadır?
Her bahar ağaçlar ne söylemektedir ,mevsimler bana ne fısıldamaktadır?
Yüzümden aynalara ne kalmaktadır, aynalar gözlerime niçin hınçla bakmaktadır? Bu soruların sahibi ben isem bu hüznümün ve sabahın Rabbi Sen değil misin?
Sana şikayet edemezsem kime edeyim.
Duy sesimi.Çünkü sen de bu çığlığı duymaz isen kapının ardında beni iflasım beklemekte.Sermayem,bitiyor ve tükeniyor.Bu müflis kuluna merhametini ve aydınlığını esirgeme.Başka nasıl anlatayım Tanrım.Yüce Rabbim.Merhamet!
