başlığı okuyunca aklımda canlanan ilk anı, aynı şehirde olmamıza rağmen okulum için ailemle değil de yurtta kaldığım zamana tekabül ediyor.
yurt müdürüyle çok sorun yaşamıştık. bunlardan birisi yemek sıkıntısıydı. yurtta 60 kişiysek yemek saatleri 15 kişinin ders zamanına göre ayarlanmıştı ve yurdun geri kalanına uymamasına rağmen değiştirmiyorlardı. çoğu zaman açlıktan uyuyamadığımız zamanlar oldu. ailemin verdiği harçlığı ay sonuna kadar idare edebilmek için çoğu zaman okulda bir şeyler yemiyordum, okul çıkışı arkadaşlarımla gezmiyordum. ama sorsalar param hep var, sadece canım gezmek istemiyor.
benim aklıma gelen garibanlık kısmı okuldaki arkadaşlarım durumu bildikleri için evden börek, poğaça getirmeyi teklif ediyorlardı. iç burkan kısmı ise şu an hiçbiriyle görüşmüyoruz.
