Her okuduğum anıda kendimi çocukluğumu gençliğimi görmek. Zar zor okudum. Çok kazanmak istedim hep. Zengin olucam diyip durdum. Millet paragoz sandı hep. Kazandım para evet ama bir paket sigara ve karın tokluğu haricinde harcamıyorum. Cimri değilim ihtiyacı olanlar var gerçekten. Uzuluyorum çocukken tum arkadaşlarım harçlık alırdı ben almazdım. Yoktu. O arkadaşlarım şımarık buyudu hep. Ne istese alınıyordu. Benim boyle bir luksum yok olana kadar boyle bir lukse sahip olmak istemiyorum. Kendinden once çocukları duşunmeyi oğreten anılar bence yazılanlar.
Edit: Aklıma geldi de bu yaşıma kadar çok pahalı diye hiç pastırma yemedim. Sucuğu bile zor goruyorduk.
