sonrasını düşündükçe üzen, her şeyin farkına varıldığı gündür.
artık boş derslerde fire vermeden toplaşıp cs atmak yoktur, üç beş kişi cafede oturmak vardır. birinin derdi olduğunda sınıf 24 kişiyse 24 kişinin de derdine ortak olması yoktur. kimi zaman not, kimi zaman başka şeyler ama hep çıkar ilişkisi için yanında oluyormuş gibi yapmak vardır. bu kadar insan üniversitede dostluk yok diyorsa, vardır bildikleri.
ayrıca o zamanlar çoğu kişinin en büyük derdi "çıkışta nereye gitsek?"ti. Derdimizi Seveyim. şimdi dert kusuyoruz.
