her şeyden önce o "havalı olmak için olunur" diyen arkadaşlarıma kocaman, ağız dolusu "bi siktir git be!" demek istiyorum. hayır kolay değil tanrı inancını bırakmak. sizi sürekli gözettiğine ve sizi sorgusuz sevdiğine inandığınız biri var ve onu kaybediyorsunuz, ondan vazgeçiyorsunuz. ağladığınızda sığındınız biri yok artık. tamamen yalnız kaldığınızı farkediyorsunuz. ve kötülerin bir gün cezasını cehennnemde çekeceğine inanıp adaletsizliklerin sizi üzmemesine de izin veremezsiniz artık. yani bir yıkım yaşıyorsunuz, farzedin ki sevdiğiniz birini kaybediyorsunuz. havalı olmak için insan bu kadar duygusal travma yaşamayı göze alamaz.
türkiye'de ateist olmak havalı değil, zordur ayrıca. ben bikaç yıldır tanıştığım insanlarla facebook üzerinden falan ilişki kurmamaya dikkat ediyorum mesela. çünkü dinsiz olduğunuzu anlıyorlar ve tavır alıyorlar. önce mesajlar atıyorlar içeriği genelde "saygılı ol lan!" tarzında oluyor. sizi geri döndürmeye çalışıyorlar, sonra da sizin kandırıldığınızı iddia ediyorlar. biraz fazla cevap verirsiniz dövülebilirsiniz de. üstelik işinizi de kaybedebilirsiniz. komşuların yanında ya da kalabalık arkadaş ortamlarında din konularında asla görüş belirtmemeniz gerekmektedir çünkü tüm o bakışlar size dönecek,tüm oklar sizi hedef alacaktır. her zaman onlardan fazlasını bilirsiniz ama asla konuşmamanız gerekmektedir. sözde din özgürlüğünün olduğu ülkemde müslümanlar müslümanca fikirlerini beyan edebilir, hatta diğer dinlerle ya da mezheplerle dalga bile geçebilirler. ancak siz ben dinsizim bile diyemezsiniz. tabi ki bunu yasaklayan bi yasa _sözde_ yoktur ama, ardından işten atılma, dayak yeme, dışlanma, ailenizi hedefleyen sözlü saldırılar olması büyük bir ihtimaldir.
yani kısaca zordur arkadaşlar.
