o kadar çok anlamı var ki benim için bu küçücük yerin.çocukluktan gençliğime uzanan her yazımı orda geçişirim, kafam attıkca o 2 kmlik sahilde yürüyüşüm, akşamüzeri esen o serin rüzgar, kulaklığı takıp herhangi bir yunan kanalını dinleyip güneşlenmelerim, bitirdiğim kitaplar, kurduğum o kısa arkadaşlıklar,avni vardı mesela, sahildeki o küçük ters dönmüş kayıga yaslanıp sabahlamalarımız, sahilde gece köpek kovalamasıyla kaçmam, arkadaşlarımı, sevgilimi geride bırakıp kafa dinlemelerim, küçük yaz heyecanlarım,o küçücük yerde, babama yakalanma korkusuyla saklı saklı sarıla sarıla sahilde yürüyüşlerimiz, sabaha kadar sahilde senin bira içip benim şarkı söyleyişlerim, denizde bachata yapma çabalarımız,benim boyumun yetmediği yerde beni kurtarışın.sonra kan geliyor aklıma, bedenimden akan ve her yeri kirleten kan, ben hariç herkesin panik olması, ölümden dönmem, annemin hiç unutmadığım ağlayışı, babamın o bembeyaz yüzü,ve her zaman tasıyacağım izi.kazadan hemen önce bi çakmak almıştım. çakmağı aldım adam neden moruk yazdırıyorsun demişti, benden büyük diye demiştim.bak bu eşim dedi karısını göstererek bizim aramızda 15 yas var demişti.1 yıl sonra tekrar gördüm onu, o adam var ya beni aldattı, ayrıldık dedim. daha baska seyleri söylemedim. hatırlamadı beni.
kazayı geçirdiğim yere baktım, şerit geçmişler, cam takmıslar.
o kayık da yoktu avni, kaldırmıslar. sen zaten rusya'dasın.
ben nerdeyim, bilmiyorum.
ama kalbim ege'de kaldı.
