23 yaşındaydım ve 2001 ekonomik krizindeki devülasyonda her şeyimi kaybetmiştim tam anlamıyla dibe vurup iflas etmiştim. Mevsim sonbahardı ve mal almak için istanbul a gitmiştim Eminönü sahilindeydim ve çok şiddetli bir yağmur başladı sağ ayakkabımın altı delikti ve su alıyordu, karşı tarafa geçmek için Sirkeci üst geçidinden yürümeye başladım ayakkabım su aldığı için komik bir şekilde ayakkabımın delik olduğu aklıma geldi ve o anki psikolojiyle "arkamdan gelen insanlar ayakkabımın altını görmesin" düşüncesiyle aptalca ve sanki sakatmışım gibi bir yürüyüş şekliyle üst geçidi geçtim ve mahmutpaşa meydanına çıkan bir sokaktaki orta direk bir ayakkabı mağazasına gövdeyi attım.
Aceleyle tarzıma uygun bir ayakkabı beğendim tezgahtar denemem için beğendiğim modelin sağ olanını önüme koydu ama benim sağ ayakkabımın içi resmen göl gibiydi ve haliyle ayağım leş gibiydi o halde ayakkabının sağını deneyemezdim.
Tezgahtara " sağ ayağımda nasır var sol deneyebilirmiyim"
dedim ve sol ayakkabıyı deneyip aldım hemen çok yakında olan kaldığım otele gidip ayakkabılarımı değiştirdim.
Bu anım Yağmur yağdığı günler çoğu zaman aklıma gelir ve bir çift ayakkabının ne kadar değerli olduğunu tekrar anlayıp
Şu an elimdeki imkanlara şükrederim.
