Üniversite tercih listesinde yaptığım tespittir. tespit bile denemez, öyle kafama esti.
şimdi düz mantıkla hareket ediyorum. insanlar, hayatlarını devam ettirecek kadar parayı kazanmak için çalışıyor değil mi, temel olarak. yani amaç bu, işten çıkınca evde rahatça acun seyretmek için.
ülkemizde özel üniversiteler nacizane iş imkanları sunuyor. adaletin bekçisi bir avukat olmak, dünya ekonomisini rahatlatmak için gününü gününe katan ön muhasebeciler vs.
şöyle bir bölümle karşılaştım efendim cahilliğime verin, çorap ve moda tasarım. bu özel bir meslek yüksekokulunda. yani 2 yıl eğitim görüyorsunuz. tabi bunu elbette bir çok öğrenci tam burslu kazanacaktır ama bu bölümün bir de %50 burslu seçeneği var. yani 17-18 yaşlarında bir ergen kardeşim ileride çorap tasarlamak için yıllık 5500 tl civarı yıllık ücret ödeyecek. kendisi bir atölyeyle anlaşıp iki senede vereceği 11 bin tl ile çok güzel mal alıp, etiler sosyete pazarında çok yüksek meblalar kazanabilir ve kendi şirketini kurup orada hayali olan çorapları tasarlayabilir ama bu gelecek ve diploma telaşı öyle bir hal almış ki, bir aile dostumuzun bu sene sınava giren çocuğu profesyonel yüzücü olabilecekken aile baskısıyla iktisat okumaya ''karar verdi''.
şimdi abilerim ablalarım siz daha iyi bilirsiniz, 120 ekran led tv'de acun seyrederek sabah gittiği işe küfür etmek mi daha ''güzel'', yoksa gerçekten yapabileceği bir işi yapıp kazandığı parayla evini geçindirmek mi?
psikiyatristime gittiğimde orada 5-6 tane aileleriyle gelmiş 13-14 yaşlarında çocuk gördüm. bunlar ''hasta''. yaşıtları internette bizleri rahatsız ederken, bu çocukları bu hale getiren amcaları teyzeleri çok mu haklı? bir parkta belki paten sürmesi gereken ''bebebelik'' sabah-akşam ilaçlarını almak için oraya geliyo. şimdi izninizle küfür edeceğim, hay damına kodumun çocukları mutlu musunuz? oğlunuz/kızınız yaşında insanları bu hale getirdiğiniz sistem bu kadar gerekli mi? aynı şey çocuğunu geçtim, senin başına gelse mutlu olacak mıydın?
