çocukluk aşkım. şu sıralar içinde bulunduğum boşluk ve son zamanlarda abarttığım zamanda yolculuk filmleri sebebiyle son olarak sana sardım. birkaç gündür evinin önünden bisikletle geçerken mırıldandığım rafet el romanın yüreğimle seviyorum şarkısını dinliyorum. eğer o zamanları tekrar yaşama imkanımız olsaydı, "kızın ne işi var olm maalle maçında" demezdim. hadi dedim, yere düştüğünde yanına ilk ben koşardım. bisikletle dışarı çıktığımız akşamlarda hayatta yarışalım diye ısrar etmezdim. edebimle gezerdim yanında. daha sonra, yani o kadar küçük değilken, abin vefat ettiğinde yanında olurdum.
zaman geri gelmiyor. ve ben de son gördüğün gibi sivilceli değilim. neyse, karşılaşmak üzere. sahi siz ne ara taşındınız yaa?
