yıllar önce ailem çok üzülürdü ayyakabı parçalayınca ben. bir gün ankaragücünün seçmelerini kazanıp basketbola başladığımda annem bana çok şık bir mike * ayakkabı almıştı. onu alırken cebindeki son parasını vermiş kredi kartı borcları olmasına rağmen bana ayakkabı almışlardı. çok üzülmüştüm farkedince, ama söyleyemedim onlara geri götürsünler diye. çocuk aklı işte sevmiştim ayakkabıyı. hala aynı spor ayakkabısını giyiyorum. ayak numaram değişmedi çünkü. iyi ki değişmemiş. bir kez daha teşekkür ederim ailem.
