eskiler gelir aklınıza ağlamaya başlarsınız öyle çok ağlarsınız ki ağladıkça gözlerinizden yaşlar değil pişmanlıklar süzülür sanki daha fazla dayanamayıp en yakın arkadaşınızı ararsınız "içim sıkılıyor buluşalım mı?" dersiniz.en yakın arkadaş "ya annemi bıraktım arabayla eve geldim yarın buluşalım mı" cevabını verdiğinde sessizce telefonu kapatıp pişmalıklarınızı gözlerinizden akıtmaya devam edersiniz işte tamda o an anlarsınız yalnızlığı.
