"aman, kendini asmış yüz kiloluk bir zenci,
üstelik gece inmiş, ses gelmiyor kümesten;
ben olsam utanırım, bu ne biçim öğrenci?
hem dersini bilmiyor, hem de şişman herkesten"
Ülkü tamer'in "konusma" siirinden bu dizeler. Komik mi hüzunlü mü karar veremiyorum. Okuyunca gülesim geliyor gibi ama akabinde ağlamak da istiyorum gibi. Bilemiyorum siz karar verin.
