Dün akşam beş kişilik bir arkadaş grubuyla uzunca bir süre konuştuktan sonra ülkemizde ekonomik kriz olduğuna karar verdik.
Bunlar şu kadar çaldı, onlar da zamanında şunları çalmıştı gibi basit siyasi klişelerin hepsini es geçiyorum.
Masada üç öğretmen, bir özel sektör çalışanı mühendis ve babasının yanında işletme müdürlüğü yapan biri var.
yaş ortalaması 27. Maaş ortalaması 2,600 TL Ki bulunduğumuz şehrin istanbul ya da ankara olmadığını düşünürsek iyi bir maaş ortalaması. Masanın üstünde beş tane araba anahtarı. En düşüğü de 2008 model. içtiğimiz çayın fincanı 3,50 tl, kahvenin karton bardağı 8-14 tl. Konuşulanlara göre cüzdanların içi boş ama en kötü cüzdan tergan marka*.
Lacoste'da indirimden 80 tl'ye alınılan tişörte seviniliyor. Kız arkadaşına aldığı tek taşa 2,400 tl veren arkadaşla dalga geçiliyor. bir diğeri de eşiyle gideceği 3 gece 4 gündüzlük tatil için 3,100 tl'ye anlaştığını çok karlı bir iş yapmışçasıoa anlatıyor.
Tüm bunlar dışında, kredi kartına yüklü borçların olduğu, bankaya kredi borcu olduğu, maaşın yetmediği ve çok düşük olduğu, yunanasitan'da bile maaşların bilmem kaç euro seviyesinden olduğu konuşularak ülkede ekonomik kriz olduğuna karar veriliyor.
Evet, bu ülkede bir kriz var ama bu ekonomik kriz değil, tüketim krizi.
