aklıma çocukluğuma dair bir anıyı getirmiş başlıktır.
şöyle ki; henüz ilkokul çağında, karşı cinsle yeni yeni iletişime geçen masum bir delikanlıydım. sınıfta bir kızın yanıma oturmasıyla birlikte ilk defa bir kıza karşı ilgi duymaya başlamıştım. bir de bu ilgi duyduğum kızın yakın arkadaşı vardı. o da benden hoşlanırdı.
edip cansevervari bahsetmek gerekirse "karanfil elden ele."
bir gün bir mektup aldım. komik olan kısmı mektubu babama vermişler. mektup bana platonik olan kızdandı. babamla birlikte açtık, okuyoruz. minik kızımız cümleye başlamış, sayfanın bittiği yerde çizgi atıp aşağıya inmesi gerekiyor ya kelimeyi yanlış yerden ayırmış. misal "cekinik" yazacak ya "cekin-" koyup alt satıra "ik" yazmış. gözüme direk o çarptı. ama mektupta neler var. kırk yıllık şair gibi aşk acısı çekmiş. ben onunla değil, yaptığı yazım yanlışlarıyla ilgilenmiştim. babam tabi şok. muhtemelen adam içinden "bu çocuk ileride mantık evliliği yapar." demiştir.
not: kendimi üçüncü sınıf erotik bir sitede seks hikayesi yazar gibi hissettim ulan.
bip bip: "güçlendirmek" doğru cevaptır. anlatım bozukluğu yapılmıştır.
