vatani sevmek bir meslek değildir, vatan için calismak için meslektir. cetin altan'in sözleri ile girizgah yaptiktan sonra bu konuda diyelim diyeceğimizi.
ülkemizde nedense son vakitlerde bircok sabaliklar ortaya cikmaktadir. sanki yedi düvele karsi harp veriyormuscasina kitlere karsi bir hamaset progabandasi yapilmakta ve kana kan intikam cigliklari ile hezeyanlardan hezeyanlara kosturmaktayiz.
kislacilar ile camicilerin kapişmalarindan dolayi zaten yeksenak giden işlerimiz tümden bozulmakta ve muassir medeniyetler siralamasindaki yerimizi kaybetmekteyiz. ivedi bir şekilde kutuplasmalardan ve kör dövüslerinden medet umuyoruz. gelgelim bu kör dövüslerinin bir faydasi olmadiğini birinci dünya savasi sonucunda - ittihatcilari hatirlayiniz- 50'liler, 60'lar ve en son 1970'lerde görmekteyiz.
eskisi gibi sokak catismalari olmadiği için - sagci arkadaslarimin dediği gibi seni vuran tabanca beni de vurdu solcu arkadasim- kim vatanini daha cok sever tartişmalarina kat ve kat gömülüyoruz.
allahinizi seversiniz bütün kimliklerinizi bir atin üzerinizden kendinizi ne bileyim atiyorum luksemburg'lu olarak varsayin. su olan bitene luksemburg'lu gözüyle bir bakin.
ne dersiniz? ben söylemiyim siz cevabi biliyorsunuz. - böyle bir sacmalik olmaz değil mi cevabiniz-
niye biz kanimizi show amacli oalrak kullaniyoruz? niye bilime, ülkeyi kalkindirma için kullanmiyoruz?
o cocuklarin emsal olarak -yanlis hatirlamiyorsam- harbiye muzesindeki bayraği aldiğini biliyoruz. ama o donemlerden beri bir nebze olsun gelisme gösteremedik mi?
zannederim gösteremedik hala 100 sene önceki tartismalar ile enerjimizi harciyoruz. üzerine cizik atilmiş hesaplari karistiriyoruz ve diriltiyoruz.
bunu yaparkende ibişliği bir kenara atacağimiza ibişliği daha da harliyoruz. bari adam akıllı harlasak bazi seyleri ona canim yanmiyacak.
varsa yoksa show.
akittin o kani gönderdin genel kurmaya, bir de afferin aldin.
eline gecicek?
herneyse fazla asabim bozulmadan henrik nordbrandt şiiri ile bitireyim bu entryi:
Bir düşte gördü
Osman gelecekteki imparatorluğunu.
Gerçekleşti düşü.
Bir kaç yüzyıl sonra
yıkıldığında imparatorluğu,
uyandı Osman bir sabah
Hamburg'daki bir caddeyi telaşla süpürürken.
