instagram'a attığın son fotoğraftın ardından profilini ziyaret ettim, dünyanın en güzel karelerinden birinde sen varsın arkanda deniz ve uçuşan saçların. o fotoğrafı ben çekmiştim 1 hafta sonra ayrılmıştık. sırf inadın sayesinde "senin yüzünden sevmediğim biriyle birlikte olacağım" demiştin, 4-5 ay sonra senden haber aldığımda ayrılmıştın yine o dediğin kişiden. beni araman uzun sürmedi, benim de sana karşılık vermem. çünkü senden sonra tanışılan herkeste aranan tek özellik vardı; sana benzemeleri ama olmadı. tekrar bir şeyler yaşamaya başlayıp bitirmemiz kısa sürdü, birbiriyle olmadan olmayan ama beraberken de yapamayan insanlar olduğumuzu tekrar hatırladık 15-20 günümüzü aynı evde geçirdiğimizde. her gece sarhoş olup kavga etmeler, arkasından sırtı birbirine dönük bir şekilde tek kişilik yatakta 2 kişi yatmaya çalışmalar sayesinde.
görüşmeyi kestik ve 2 hafta sonra mesaj attın "annem seni her sorduğunda içimden bir şeyler kopuyor, seni çok özlüyorum, eskisinden de çok seviyorum" cümlelerini kullanarak. ama olmadı midem kaldırmadı çünkü farketmiştim ki; eski sevgiliyle beraber olmak duştan sonra aynı donu giymeye benziyor, ve iki insan aynı yolda aynı şeritten gitmeye çalışıyosa birinden birinin diğerine yol vermesi gerekiyo. yazımın başında da belirttiğim o fotoğrafta yine o dalyarak var yanında. ilk tökezlediğin anda gözlerin beni aradığı zaman anlayacaksın...
