çocukken uyanma vaktimin geldiğini bildiren seslerdi. alarma ihtiyacım yoktu o zamanlar, zira bugünkü gibi zor değildi uykuyla vedalaşmak. hem niye zor olsun ki dert yok tasa yok, tek derdim kahvaltımı bir an önce bitirip televizyonun karşısındaki kanepeye tüneyerek çizgi film keyfi yapmak.
günümüze geldiğimizde ise benim için cazibesini çoktan yitiren bir durumdur kuş sesleriyle uyanmak.
