3 Temmuz 2011 gününde öyle büyük bir kıyamet koptu ki Türk Futbolu'nda, nice şampiyonlukların, kupaların ve büyük zaferlerin evvelinde hatırlanan, hatta hafızalara kazınan bir zaman dilimi oldu tarih sayfalarında.
Çalındığı sayfa sayfa, belge belge, tape tape, görsel ve fiziki delillerle defalarca kez ispatlandığı halde, yurt içinde ve yurt dışında bütün mahkemelerin ''şike vardır'' dediği, cezalar dağıttığı sürece rağmen o kupa ve şampiyonluk apoleti Trabzonspor'a verilmedi. Zira hırsız büyük ve heybetliydi. Hırsızın arkasında dev gibi bir siyasi güç, medya gücü, muhteşem bir finansman desteği vardı. Türkiye'de üzeri örtülen şike, Avrupa mecrasında ise birçok takıma verilen cezalar ile yankı buldu. UEFA ve FIFA'dan ise halen şikeye karışmış kişilere verilecek cezalar bekleniyor.
''Penaltılar irdelenmeli'' ile başlayıp, ''radara yakalandık'' ile biten ''kocaman'' sözlerle birlikte, ''Ne yaptıysam Fenerbahçe için yaptım'', ''Herkes ne kadar temizse ben de o kadar temizim'' gibi ''aziz'' sözlerle de muhattap olduk. Kimi zaman itirafa varan beyanatlara rağmen, Kulüpler Birliği ''Fenerbahçe olmazsa ne yaparız?'' diyerek, Federasyon ise siyasetten aldığı talimatlar doğrultusunda şike muhattaplarına ''Hayır lütfen ısrar etmeyin, siz şike yapmadınız!'' dedi.
Büyük bir tanıtımla gelen 6222 numaralı sporda şiddet yasasını, bugün hükümet bile kuramayan siyasilerin ''tek kuvvet haline gelip'' bir gecede nasıl değiştirdiğine, siyaset tarafından atanan federasyon başkanının yine bir gecede 58. maddeyle ''oynadığına'' şahitlik ettik. ''Sahaya yansımadı'' masalı dün gibi hafızalaramızda...
Trabzonspor ise süreç boyunca ''fırça yemekle'' meşguldu. ''Şampiyonlar Ligi'ne gittiniz ya işte, susun artık!'' dendi, ''Trabzonspor 2011'e takılı kaldı'' dendi. Hatta daha da ileri giden sözümona futbol romantikleri tarafından ''Trabzon Şehri Türkiye'nin israil'i'' ilan edildi. Ne de olsa ''yavuz hırsız ev sahibinden baskın çıkar''!
Bir de iç yüzü vardı işin; borç batağında yüzen, sırtını tamamen siyasete dayayan, yönetim kurulu olmayan (zira 12 istifa oldu şu ana kadar) camia olmaktan uzaklaşan bir kulüp haline geldi Trabzonspor. Eski yönetimi mahkemeye veren yeni başkan eski yönetimde eleştirdiği ne varsa fersah fersah fazlasını yapmayı başardı. Hatta daha da ileri gidip, taraftarı siyaseti malzeme ederek kutuplaştırmayı dahi başardı. En son icraatı ise gidip Yıldırım Demirören lehine oy kullanmak oldu ki, belki tüm hataların üzerine en affedilemeyecek, en izansız, en sefil duruş buydu.
* * *
Pankartlarla, bestelerle, yürüyüşlerle, eylemlerle sesimizi duyurmaya çalıştık bu süreçte. 4 değil 40 yılda geçse, 3 Temmuz 2011'de olan biteni hiç bir zaman unutmayacağız. Trabzonspor üzerinden Trabzon Şehri'ne yapılan ''ötekileştirme'' operasyonu her zaman hatırımızda olacak.
Şike ile alakalı pankartımızı açtırmamaya çalışan yöneticilere, celladına oy veren başkanlara inat biz yolumuzdan sapmayacağız.
