11.
-
çok pişmanım, geri dönmek istiyorum
çocuklarıma da kırgınım gömdüler beni
hem de ağladılar, gitme dediler
imamla elele verip kefenlediler
oysa yeni emekli oluyordum
daha yeni karar veriyordum dünyayı gezmeye
damağımda kaldı tatlı hayatın tadı
su gibi akıp geçti, hiç otuz yaşımı görmemiş gibi
bekliyorum bu ilk gece münker ve nekir nerede
kırkımda çenem düşecekmiş burun kemiklerim mi ne?
ama ben bekleyemem o kadar, başlıyorum sövmeye
ne melek var ne şeytan bu karanlık çukurda
bilmiyor çocuklarım, burada yalnız olduğumu
ölümden sonra hayata inanmıyorum
ölsem de kurtulsam demeseydim keşke
çocukları inadımla üzmeseydim
çok pişmanım yalnızlığı ihtiyarlığa özgü bellemeseydim
ahirette yalnızlığın türlü halini akıl edebilseydim
