ayağının altından dünyanın çekilip alınması gibi bir anda, boşlukta öylece kalakalmak gibi. tanımı ne olursa olsun ürkütücü.
çekilmiş dere yatağı gibi öyle bomboş zamanlarınızda, elma dersem çık armut dersem çıkma diye bağırdığınızda, tek bir yaprağın bile kımıldamadığı durgun bir dünya gibi birşey bu hayal.
benim merak ettiğim şey, bu yüzümüzde patlayan hayatı, hayallerimizle dizginleyebilirmiyiz acaba. yoksa tam tersimidir.
eskiden ipe sapa gelmez bir ton hayalim vardı,şu olsa, böyle olsa falan falan falan derdim. şimdi bilmiyorum yorgunmuyum, yarınımı artık iplemiyormuyum, beklemiyormuyum birşey hayattan ne verirse razı mıyım. hayal kurmayı unuttuğumuz içinmi yorgunuz, yorgun olduğumuz içinmi artık hayal kurmuyoruz bilemiyorum artık.
