12 ocak 2008 akşamı (dünya prömiyerinin [12 ocak 2007] sene-i devriyesinde) ses 1885-vahi öz locasında izlediğim tek kişilik, ferhangi bir tiyatro oyunu. ilk perdenin akamayışını ikinci perdenin sine-masal boyutuyla (ki 2006 yılı komedi filmleri festivali açılışında izlediğim tek kişilik gösterinin tıpkısının aynısıymış, bilet parasından kırpılma isterim ferhan abi) epeyce aşan ustamız ben kendisini izleyeli beri ne yazık ki hızından birçok şey kaybetmiş, kelimeler çoğu kez yanlış söylenmiş, birbirine girmiştir. kendisi de durumun son derece farkındadır kanımca. oyunun geneline yansıyan "oynayası geçmiş" bir oyuncu atmosferi beni üzmüştür. umarım geçicidir, o gecelik bir durumdur.
oyundaki "askeri darbe özleyen" söylem ise yine beni üzen konulardan biridir. 12 eylül 1980 eleştirisinde resim yapası gelen kenan evren'i hicvederken takındığı tavrı, keşke üstü örtülü vatansever olarak nitelediği, hani o pek severek okuduğu cumhuriyet gazetesinde ilk sayfadan boy boy fotoğrafları çıkan şimdiki zaman paşalarının eleştirisinde de devam ettirebilseydi. lise öğrencileri kanlarından bayrak yapıp gönderir, sonra paşamız da kalkar bu psişik durumu vatanseverliğin ölmeyişi olarak gösterir. biz de darbe özlediğimizle kalırız. değil mi ferhan abicim? biz senin antimilitarist, içinden halk devrimleri geçen oyunlarınla büyüdük. yakışır mı senin solculuğuna? abdullah gül'e, rte'ye alternatif salt ordudan çıkacaksa bu topraklarda hepimiz son namemizi yazıp yavaş yavaş terk edelim bu ülkeyi.
