ruh halimin çeşitliliğine göre bazen güzel ve seksi bulduğum, bazen de çirkin ötesi bir ucube olarak nitelendirdiğim köfte.
bütün yakınlarımı bir anda buruşturup çöpe atabilen biriyim. diğer kadınlar gibi bu zilliyi de eleştirdiğim öyle anlar oluyor ki "lan eğer kadın buysa öbür ibibikler noluyo?" diyorum, bazı zamanlarda da onu izleyenlere sinir oluyor, "lan değiştirin şu çirkin şempanzeyi" diye kızıyorum. çünkü onun sadece bana ait olmasını istiyorum.
"ben uçların adamıyım" diye tanımlarım kendimi. sevmem öyle vasat halleri, kişileri. zaten bu topluma kendinden emin bir adamdan daha gerekli ne olabilir ki? tabi ki kendinden emin iki adam. ahahaah.
bir insanı eleştireceksem ya melek seviyesine çıkarıyorum, ya da "keşke bütün istanbul üstümden geçseydi de bu sözleri duymasaydım" dedirtiyorum. enteresan.
