son mohikan'ın soykırım meydanı'nda ayağa kalkıp,gökyüzüne doğru kafasını kaldırıp,sonra bir de yere bakıp bağırmasını anlatıyor sanki..
ama gururu da anlatıyor,teslim olmayan insanların bu delikanlı tavırlarını canlarıyla ödeyişini anlatıyor,adaya gelen batılı misafir(!)lere izzet ve ikramda kusur etmeyen,onları kardeşleriymiş gibi bağırlarına basan,ama onlar tarafından çok acı bir şekilde katledilen insanları anlatıyor..
ama acıyı da anlatıyor,sonuna kadar tüketilen bir halkı..
sanki aralarında öldürülemeyen son mohikan,nesillerini devam ettirecek ve zalimlerden er ya da geç intikamını alacak onun neslinden birileri..
