lise birdeyken nöbetçi sürekli gelip müdür rıfkıyı çağırıyor derdi. ama bizim sınıfta rıfkı diye biri yoktu. nöbetçi artık işin bokunu çıkarınca bizde başladık rıfkı da rıfkı. hoca zor bir soru sordugunda "hocam rıfkı cevabını biliyormuş"lar, oğlum konuşma diyince "hocam rıfkı konuşturuyor"lar... adeta rıfkı sınıfın favori kişisi oldu. hoca sınıf mevcudunu sayıp yirmi sekizde bitirince bir arkadaşımız çıkıp "bir de rıfkı yirmi dokuz hocam" derdi. güzel günlerdi. özledim seni rıfkı...
