"Yalnızlığıyla sararan bir yaprağım.. Hiç farketmedi mi hayat beni, kendinden koparken? Hiç hissetmedi mi toprak beni, kendi kendimi gömerken? Gözyaşlarını bana akıtmadı mı yağmur, yağarken? Rüzgar eserken beni hiç hissetmedi mi?" Bir yaprak bunları söyler herhalde..
Yaprak kendi kendine doğar; yeşertir kendini birden. Sonra sararır aniden, düşüşü de hemen arkasından..Yalnız kalır, savrulur, gömülür. Ama hatırlanmaz; arkasından ağıt yakılmaz! Gelir mi kimse cenazesine, cenneti var mıdır? Gömüldüğü yer bile belli değildir. Yıllar süpürür, götürür!
Belki de hata yüksekte doğmaktadır. Bedelini sonra ödersin. Erken yükselir, erken büyür, erken düşer, erken ölür. Güvenir yükseklere; haketmediği halde çıkmış olduğu yere...Ve ani düşüşlerle, sarsılarak, savrularak...
YOK OLUR!
