Bunlardan 3 tanesi çok yakın olmamakla beraber (allaha şükür ) akrabam olur. Aile icinde de hepsinin psikolojisi bozuk. Kadina deger vermez döver, ben ne dersem o olur der.
Zaten eğitimsiz bi baltaya sap olamamis okuyamamis adamlar polis oluyo farkindaysaniz. Ben hiç üniversite sinavinda cok basarili olup polis olani gormedim. Zaten cahil egitimsiz biri de eline yetki verildi mi görgü kurallarini da bilmemenin ustune eklenmesiyle kendini dünyanın merkezine koyuyo.
Su an ki hükümetle de yetkileri sınırsız. Istedigi an beni salakca bi sebepten suclayabilir. Karsi koyarsam dovebilir. Adam beni dövmüş burnumu kirmissa ne olmuş. Cezasi yok ki. Ben suçlu
bulunucam hatta. Niye? Ne bileyim niye onu da polislere sorun.
Her polis lafini duydugumda sirtimda dayak yemekten cikan job izleri, beynime beynime vuran tomadan çıkan o tazyikli su, faranjitim olduğu için biber gazını yedigimde yolun ortasına düşüp can cekismem ve sevgilimin beni kucaklayip ordan goturmeye calisirken irice hayvan gibi olan bi tanesinin onu da jobla dovmesi... anılarım bunlar. Ve sadece gezi olaylarında degil her eylemde. Hemde hicbi saldirgan hareketimiz olmadığı halde gordugumuz bu muamele.
Her neyse sevmem hicbirini. Tiksiniyorum hatta. Yolda can cekistigini görsem dönüp bakmam. Gebersin. Hiçbiriyle en ufak sekilde muhattap olmam. Hicbirine işim de düşmedi daha. Umarım da düşmez.
Türk polisi budur.
