kendinden sıkılmak artık diş fırçalamamaktır. kahvaltı yapmamaktır. gazete okumaya üşenmektir. sevdiğin kadından umudu kesmektir. kötüye gideceğini bildiğin ama umut ederek başladığın işleri kesip atmaktır. ayakkabının çözülen bağcıklarını umursamamaktır gereksiz biri gereksiz bir yerde gereksiz bir şekilde sana hatırlattığında. konserin ortasında kendinden iğrenmekle başlayan bir süreçtir kendinden sıkılmak. salonun bozulan ampulünü değiştirirken genzinde oluşan ani bir yanmadır. bütün bu inceliklerin ne işe yarayacağını bilememektir. annenin sana ördüğü kazağı giyerken sabah, gri bulutlara bakıp güne lanet okumaktır. kendinden sıkılmak hiçbir bok olmadığını bilmektir. ve daima daha kötüye gittiğini...
