belki yaşınız on sekizdir ve gençliğinizin ilk demlerinde bir yoldaş arıyorsunuzdur. belki yaşınız otuzdur, hayatınızı paylaşabileceğiniz, sabahın gecesini arıyorsunuzdur. belki yaşınız altmış beştir, etrafınızda azalan insanlardan dolayı yalnızlığa her gün bir adım daha yaklaşıyor, bu arayışla da kaçmaya çalışıyorsunuzdur. yaşınız kaç olursa olsun hep aradığımız bir dost vardır hayatta.
bi bakarsın kağıt ve kalem formunda çıkar karşına. bazen bir köpek. bazen bir çocuk. bazen bir çiçek. "bazen" diye uzayıp gider bu liste.
işte on sekiz yaşında olan ben, 28 Haziran 2015 Pazar günü, arayışımın içinde kaybolduğumu görüyorum. hansel ve gratel ormandan eve dönmek için ekmek parçaları bırakmıştı, hatırlarsınız. ben bu arayıştayken, geride bıraktığım ekmek parçalarını körpe kaderin yediğini görüyorum. neyi özlediğimi hatırlamadan, bir şeylere özlem duyduğumu, bedensel aktivitemin her gün daha da pasifleştiğini, mentalitemin durağan sahillerinde kim olduğumu anımsamaya çalıştığımı fark ediyorum.
"Güneşin doğuşunu televizyonda izlemek ile güneşin doğuşuna bizzat şahit olmak aynı şeyler değildir."
Hayatım boyunca her bir olguyu yani "aranan arkadaş" 'ı televizyondan izlercesine yaşadığımı fark ettiğim gün, bugün. artık kendimi bir insanda, bir objede, bir canlı da aramaktan vazgeçiyorum. bunu burada yazma nedenimi sorgulayabilirsiniz, bilirsiniz hayatınızda ki önemli kararlı paylaştığınız değerli insanlar vardır. aranan dostu bulamadığım için, ona bunları anlatamam. bulsaydım da anlatmama gerek kalmazdı, garip bir paradoks işte.
tanım (forum kurallarına göre gerekli) : insanın aradığı, arkadaşlık ilişkileri yürütebileceği şahsiyet veyahut objeler.
