uyandırma alarmı gibi, gündüzden ertelenen her olumsuzluk, gece olunca vakti geldi diye çıkar ortaya. nasıl ki uyanıp güne başlamak zorunlu ise, bu hüzünler de gece yüzüne çıkıp hortlamak ister. kemirgen gibi başlar parçaları koparmaya. ilk önce gündüzden kalan bir parça mutluluğu yer. sonra her şey senden gitmeye başlar. Geveze bir çocuk gibi konuşur da konuşur. üstüne üstüne gelir. yüzleşmeye korktukların, bir bir sıralanır karşına. cevap da yetiştiremezsin. Bu geceler hiç iyi şeyler düşündürmez insana. uyku diye bir gerekliliğin olması bundandır belki de. bir nevi kaçış. sigara dumanını üfleyip dağıtmak gibi, uyku da kafayı dağıtıyor sanki.
sabah oluyor. Güneş yine doğmuş. yine aynı terane. gündüz depoladığın sevinç mutluluk vb ne varsa gece olduğunda "siktirip gidiyorum ne halin varsa gör" Der gibi hüzne bıraksın yerini. uyuyana kadar düşün dur. yarın yine aynısı. aynı aynı aynı.
