gözlerimde karanlık gözlerin dostum
gözler durur beni
ben limanında
bende olmayan gözlerdeki karanlığın limanında
limanının karanlık gölgesi
yanında , yanıbaşında sessiz
bazen olsun çığlık çığlığa
demir atmış karanlıklara
yakınma dostum yine de gözlerinden
gözlemek çaresizmiş seni bende deme
deme ne olur
çare sensin bende
sensin çaresiz bedenimde çare
kaldırıp başını
Bir bakabilsen gökyüzüne dostum
Bakabilsen keşke
Kaldırmak ne çare ki deme
Deme öyle
Deme ne olursun
Biliyorum gökyüzü sende karanlık
Ama biliyorsun gökyüzüm seninle her daim aydınlık
Yalnız bakmaktan korkuyorsan sen
Korkma sakın
Beraber bakalım gökyüzüne
Karanlığını maviliğe boyayalım
Maviliklerin düşünde...
Sana göre düştü belki bu
Benim için gerçek ama
Biliyorum gerçek işte..
Görüyordun gözlerimi sen dostum
Bu Karanlık gözlerle mi diye sorma
Sorma ne olursun
görürdün işte kalp gözüyle
sendeki bu kalp yok mu dostum
benzemezdi benimkine
benzemezdi işte hiç kimseye
çarpılırdı karanlık çarpıntılarda kalbin usulca
çarpıntısı tutsak olsa da karanlıklarına terk edilen surlara
bu surları aşardın sen yine de aydınlık güneşinle
bugün güneş doğdu dostum memleketine
göremiyorum ben deme
ne olursun deme bana
ağlar sonra güneş damlalarım
ağlatma sakın
bedenimde zaten bir yük var
bedeninin yükü altında bir yük
acıtmıyor mu diye sorma
sorma ne olur
acıtsa da acıtıyor demem
dersem
acıtırım sonra bir beni bir seni
omuzluyorum omuzlarında işte
yükü hafifletircesine sanki omuzlarında
dokunasım gelir o omuzlarına
ama yapar ama yapamaz
kim o dokunan diye sorma
sorma
ne olur
benim ben
karanlığında da
Yanında
yanıbaşında bir ben
Bir ben ki sendeki bir ben...
bendeki bir sen..
dostum benim.
