zamanla anılar yerini toza dumana bırakır. bir gece vakti dalarsın, bakarsın emeklerinin hiçe sayıldığı, heveslerinin bir bir kursağında kaldığı o yere, eski tadından uzaktır artık her şey. içten içe istemsiz bir tebessüm kaplar o an yüzünü, acı bir tebessüm olur bu. güler geçersin, yürürsün kendi yolunda. o masalın mutlu sonla biteceğine kimse inandıramaz seni. en sevmediğin renk bile olmuştur hatta yeşil. artık nerede mutluysan orada olmak istersin, nerede gerçekten mutluysan, orada kalmak istersin. kırık bir sokak lambasının altı bile yeter bunun için.
