artık bir hafta kalmış sınavdır. eylül ayında dershaneye kayıt olurken ''daha haziran'a çok var amk'' diyodum ama vakit geldi çattı. vay be ne çabuk da geçti zaman.
ben de bu sistemin boktanlığından uzun uzun dem vurmak isterdim ama üşeniyorum amk. her şeye üşeniyorum artık, sınava girmeye bile üşenirsem şaşırmasın kimse. çünkü bu sınav süreci çok yıpratıcıydı ve yorucuydu. artık girsek de bu dert bitsin modundayım. gece gündüz bu sınavı düşünür oldum. rüyalarıma girer oldu. akli dengem zaten iyi değildi, iyice kaybettik amk.
neyse; bu süreçte neler mi yaptım? sıralayayım.
* alanım edebiyat olmasına rağmen sapanca gölünün tektonik bir göl olduğunu öğrendim. artık atandıktan sonra gölün kenarında çayımı içerken ''vay amk bu göl bildiğin teknotikmiş he'' deyip içlenirim.
* osmanlı da balkanlardan göçen hırvat ağırlıklı seyislere voynuk denildiğini öğrendim. ilk seyisimin adını voynuk koyacağım. la bi siktirin gidin lan.
* artık deli gibi matematik yapıyorum. çılgın atıyorum. nabi'nin karesi eksi nefi'nin karesi eşittir kaç fuzuli? kaç fuzuli kaç!
* ayrıca bu süreç sonunda iyi bir vatandaş olmayı da öğrendim. ama hala bu belediyeler ne iş yapar anlayamadım, neyse.
* eğitim bilimleri çalışırken öğretmen olduktan sonra uygulaya(maya)cağımız yöntem ve teknikleri öğrendik.
* gelişim psikolojisinde lise öğretmeni olmamıza rağmen cenin boyutuna kadar indik. artık evladiyelik olur. ama unutmamak gerekiyo: ''gelişim bir bütündür.'' yav he he...
* en bombası da rehberlik:
- rehberlik için şunlar şunlar yapılacak, bunlar bunlar şart, onlar onlar olmazsa hiç olmaz bla bla bla...
- yav hoca, peki branş öğretmeni ne yapacak?
- hee o mu? rehberlik hocasına danışacak.
- la madem bi bok yapma yetkim yok niye ben bundan mes'ulüm ya da anlattınız bari rehberlik yapayım.
- yok hocam öyle yapamıyoruz maalesef.
la neyse ya... iyi ki üşeniyorum dedim. ben gidiyorum. dua et benim için sözlük.
