Dokuz yaşında. Ayakları tutmamasına rağmen alabildiğine hareketli. Elleriyle kendi geliştirdiği tarzla ilerlemesi iyice hızlanmıştı. Annesi onu her gün tekerlekli sandalyesine koyuyor, okuluna götürüyordu dersleri de çok iyiydi.
Cıvıl cıvıldı demiştik ya. Sürekli birşeyler soruyor, dünyayı keşfetmeye çalışıyordu. Sorularına güzel cevaplar alması onu bir kat daha sevindiriyordu. Okumayı öğrendikten sonra gelişimi daha bir hızlı oldu. Kelime oyunları, espriler, taklitler yapıyordu.
Bir süredir rahatsızdı. Baş ağrısı şikayetiyle kaldırıldığı hastanede bu dünyadaki yaşamı sona erdi, vefat etti.
Doktorlar, "yirmi sene en çok" demişlerdi. Çünkü o doğuştan itibaren önemli sakatlıklarla doğmuştu. idrarını yapamama sorunu, beyninde su toplanması gibi rahatsızlıkları vardı. ilk küçüklüğü bu rahatsızlıklar sebebiyle hep ameliyat masasında geçmiştiz zaten.
Bu rahatsızlıkların en büyük sebebi olarak doktorlar anenenin de babanın da sigara içmesini gösterdiler.
Sigara...
Zengin veya fukara, yemekten sonra yak bir sigara dedikleri, keyif alma aracı dedikleri içinde 2000'den daha fazla zehirin bulunduğu ölüm çubuğu.
işte en şerefsizliği, etkilerinin bu şekilde tezahür etmesi. Anne de, baba da böyle olmasını istemezdi elbette. Ama düşünmedi ki durumu. Çünkü normalleştirilmişti bu ölüm çubuğu.
Vel hasılı kelam.
insan!
Merhametin yok diyelim nefsine
Merhamet etmez misin evladına.
--spoiler--
Türkiye'de 30 milyon sigara içen insan var. sigaraya bağlı sebeplerden her yıl ülkemizde 100 bin kişi hayatını kaybediyor. Günlük sigaraya harcanan para 60 milyon Ytl'den fazla.
--spoiler--
