lisede ufak ufak dönem sonu ödevleri teslim edilicek. ben odamda ödev yapıyorum, her şey çok normal. annem kızım ben uyuyorum bekliyim mi dedi hayır anne korkmuyorum dedim. annem uyumaya gitti ben de bir saat sonra falan ödev bitince yatağıma kitap okumaya geçtim. sesler gelmeye başladı, bakın şaka falan yapmıyorum he. birisi sanki kulağıma bir şeyler fısıldar gibi oldu da ben kendimi teselli ettim kitabı bıraktım ışık açık uyuyim dedim gözlerimi kapattım bir iki dakika geçmeden gözümü bir açtım, ışığım kapanmış. dualar ede ede uyudum sabah kahvaltıda anneme anne sen mi ışığı kapattın dedim hayir dedi babama sordum hayir dedi, allahım bir de bir ısrar ediyorum kapatmış olamaz mısınız ya emin misiniz diye. neyse işte ertesi gece hiç aklımda yoktu arkadaşlar eğlence derken kafam dağılmıştı. yorgundum yani hemen uyumayi planliyordum ama öyle olmadı. o gece ben hayatımda hiç korkmadığım kadar korktum, salak gibi de sessiz sessiz ağladım anne diye bağırsana yani.. o sesleri hayatım boyunca unutmam sanirim. iki kişi resmen kulagimin dibinde anlamadığım biçimde kavga eder gibi konuştu benimle, gölgeler görür gibi oldum falan. sonra tabi hacılar hocalar, aylarca annem ve babamın arasında uyumam, muskalarla gezmem.. ay allah kimseye yasatmasin çok güç şeyler.
